Yangın ...! Şiiri - Aşkın Özyurt

Alev Alev bir yangın yeriyim ,
yaklaşma seni de eritebilirim,
uzaktan seyret yanışımı,
ısınmakla yetin tatma hiç yakışımı,
çabuk tutuyormuş isterim,
yanıcı hisler beslemişim ,
tehlikeli maddeler gibi,
uzak tut benden kendini,
sakın söndürmeye uğraşma,
girme böyle bir çaba içine,
uzaktan izle kendini yorma,
dumanım tüter ,kokum dokunur tenine ,
ilk defa yanıyorum ,
ve sönmeyi de bilmiyorum,
gözlerim Alev Alev kıskanç,
küllerimden doğuyorum ,
sanki evreni ben satıyorum,
ısıtıyorum köşe bucak ,
ıssız sokaklarda hayvanları,
tenha caddelerde çocukları ,
orman kuytularında bir ceylan'ı,
gölgeleri daha ben istiyorum,
yakmadan yıkmadan ısıtıyorum ,
sanırım ben yanmayı seviyorum ,
seviyorum uzak uzak diyarlarda rüzgarları
ıssız bir adada yıldırımlarla tutuşmayı ,
bir geminin kazan dairesinde harlanmayı, sanırım ben yanmayı seviyorum ,
belki bir motorda iki zamanlı,
ya da kibriti bitmişe ateş olmayı,
suya Denize dereye ve Göle ,
hayranım beni söndürse bile,
her şeye bir fidana can veren toprak,
biz seninle yangın yangın buluşsak,
nefessizce saatlerce konuşsak ,
bir yangın kızıllığı vursa yüzüne,
kırmızı bir şarap dolsa kadehine,
gün batımı kalsa gökyüzünde her gece,
kuşlar gün batımında uçsa,
bulutlar Güneşle buluşsa,
Güneş sızsa usul usul uçuşan saçlarına, rüzgar dolsa bir yangından kaçan kanatlarına,
yağmur yağsın ikimizin de üzerine ,
benim küllerim senin kanatların ıslansın, sen bir kıvılcımla beni yakarsın ,
ben ısıtırım evreni ,
sende huzurla yaşarsın...!
Aşkın Özyurt