Yangın Şiiri - Alparslan Gürlek

Ne denirse adına bunun, özlemekten öte,
Yüzümde gezen gözlerinin izleri yanıyor.

Ayrılık bir çığ gibi gelirken üzerimize,
Zihnimde gezen sesinin tizleri yanıyor.

Mevsimleri şaşırmış göçmen kuşlar gibi,
Ölüme giden ömrümün hisleri yanıyor.

Sevdasına yenik düşen kırık kalplerin,
Bütün saklıları ve gizleri yanıyor.

Yolunun düştüğü canda dünden kalan,
Saçlarının süzüldüğü dizleri yanıyor.

Unutmak illeti bulaştı bulaşalı yaşıma,
Yıllanmış bu içimin özleri yanıyor.

Keşke hiç sevmeseydim seni ve olmasaydın,
Bugün geleceğimin mazileri yanıyor.