Yangın Şiiri - Miray Seyyar

cezalı bir çocuk gibi izledim yazdıklarımı okumanı
yazdıklarımı sana okurken ise muvakkar bir savaşçıydım
bileklerimdeki kan damarlarıma halat olmuş
sehpasına bir tokat gibi vurmamı bekliyordu

omuzlarımdaki iki meleğe benzerdi
bacaklarına sarılı duruşum
yanımda uyurken bile seni özlemem ise
aynı ânın içinde bir cinayet sabahıydı

hikâyemizi bir romana çevirmek istedim
sen gülerken gözlerimin içinde
içimde babasız ağlayan bebeğe
nefesin bir annenin sütüydü

sen şefkat etmediğinde ne kadar yurtsuzdum
uçurtmamım ipi kopmuştu sanki
gözlerinde o ılık bakışı gördüğümde ise
donmaktan son anda kurtulurdum

kalbim benim külfetim
taşımaya çalıştıkça altında ezildim
bir tan vakti gibi kendi kendimi reddetmiyorsam
saçımı usulca okşaman bunu yapardı

gözlerinden akan fırtına bana âb-ı hayattı
aynadaki kusurların ise resmime ilham
bugün ayaklarım bu çıplak zeminde
ben ise kendi kendime yaslanıyorsam ileri bakarak
bugün ciğerlerim bu dünyada nefes nefese
ben ise hâlâ katlanıyorsam acı içinde buraya
beni kısık sesle sevmen sebebimdir