YANGıN Şiiri - Yorumlar

Elimiz sıcak bir kaba dokunsa, aklımız çıkar...

Ah o yürekler, ah küçük bebekler...

Anaların yüreği ateşten bir top,
Kısılmış sesleri sanmayın suskun.
Şimdi yüreklerde binlerce yangın,
Şimdi gönüller hep kadere dargın...
Kalemim kül oldu, dökülüyor is,
Gözlere doluyor acıdan bir sis...
Bu yangın hiç bir başka bir yangın..Yavrularımız ,canlarımız yandı ..Rabbim annelerine babalarına sabır ihsan eylesin..Bizim yüreklerimiz dağlandı..Onların hallerini düşünmek bile istemiyorum..Dayanması çok zor Allahım yüreklerine su serpsin :( duyarlı yüreğini kutlarım Hale Hanım...

'Yangın..'
Nereye baksak, ne yana dönsek yangın yeri..
Artık söz bile sığmıyor sözlüklere.. Anlamı değişti giderek... Ormandı çok eskiden ilk akla gelen.. Şimdi 'evler', ocaklar, en fazla da 'kalpler, yürekler..'

İnsanın değeri böyle düşüyor demek ki.. 'Arz arttıkça', duyulmuyor ses.. Kalabalıklar arasında yitiyor canlar..
Ah! Çocuklar.. Bari onlar kurtulsalar bu 'kara düzenden', isten...

İçimi dağladı şiiriniz Halenur Hanım..
Yazın siz, duygularımıza tercüman olun..
Tebriklerimle..

Bir ara grup paylaşımlarında raslamıştım şiirinize nasıl olduysa atlamışım affınıza sığınıyorum öncelikle....

Şiirinize gelince, o kadar bencil bir toplum olduk ki, bizim olanla olmayanı ayırt edemez olduk, şöyle ki, bir çocuğun gülüşü ve geleceğini çalacak kadar adi insanlar türedi etrafımızda bir kağıt parçası adına para denilenin adına, para insan canından kiymetli oldu ne yazık ki, yüreğimiz yandı kavruldu Allah sabır versin ailerine, Ruhları şad olsun meleklerimizin, duyarlı yüreğinize sağlık öptüm ellerinizden sevgiler...

bazı ateşler var ki hiç bir yağmur söndüremiyor... Bazı acıların ne rengi var ne tarifi... Umut dediğimiz saklı görünmüyor.. ve ne yazık ki bu dünyada önce çocuklar ölüyor... geride kalan ana babalar alev alev...

duyarlı yüreğinize sonsuz teşekkürlerimle...
Sevgiler...

Kanatsız melekti o masum yavrular. Evlerinden uzakta, anaya babaya hasret. Sardı her yanı cehennem ateşi, arşa yükseldi çığlık sesleri. Geriye kalan bir sürü ihmaller zinciri. Ne Lokman Hekimin merhemi dindirir bu acıyı ne salkım salkım dökülen gözyaşları söndürür yüreklerdeki yangını. SEVGİLERİMLE

Bu derin acının ateşi sönmez. Yarası kabuk bağlamaz. Kanaması hiç dinmez. Hun olmuş çaresiz yürekler, ihmallerin, bir daha olmamacasına önlenmesini, diler. Göz oya oya yaşanmasın bu felaketler.
Çok etkilenerek paylaştığım şiirinize tebriklerim gönülden.
Sevgilerimle.

duyarlı yüreğiniz deki duyguyu coşkuyu ustalıkla mısralara işleyen harika şiirlere imza atan kaleminizi ve sizi canı gönülden kutluyor sevgi ve selamlarımı gönderiyorum

Çocuk dünyanın en masun varlığı...
Dili dini ne olursa olsun binlercesini yan yana koyun kavga bilmezler...Biz büyükler hep nedense onları hayatlarını çalarız... Ya anne babalarını öldürür daha çocuk yaşlarında onları ana baba sevgisinden mahrum bırakırız, ya da kendilerini öldürür, sakat bırakır hayatlarını çalarız...
Oysa onlar birer melek kadar saf ve temizler, onların yarınını çalmaya ne hakkımız var...
Dünyanın en korunmaya muhtaç varlıklarını sırf çıkar ve rant uğruna yurt denilmeyecek mazbeleliklere doldurana mı ona o izni verene mi Yoksa çocuklarını bile bile öylesi yerlere gönderen ana ve babalara mı kızmalı...
Galiba hepimiz suçluyuz...
İçimizi yakan ve yaralayan bir güne tanıklık eden güzel şiirinizi Kutluyorum Halenur Hanım... Saygımla...

Sizin , bizim yanmamız neye yarar ki Halenur hanım?
Dilerim, o ateşi yakanlar yansın...
Mazlumların âhı kimsede kalmaz derler, dilerim o âhı alanların sınunu görmek, bizlere de nasip olur, dünya gözüyle...
Güzeldi şiir, kutluyorum kaleminizi ve duyarlı yüreğinizi,
saygım ve sevgimle efendim,
Ünal Beşkese