Ey, gökleri salkım saçak saran bulutlar,
Gri gözleriyle ağlayan yağmur,
Yüreğim yanıyor, ne olursun dur!
Nerede, nerede kayan umutlar?
Nedir bunca gaflet, bu nasıl dünya?
Derler çocuklar hep gülmeli güya...
Yüreğimde şimdi tüter alevler,
Sarıyor çatıyı alevden devler...
Binlerce yüreğe düşüyor ateş,
Yanıyor yürekler, yanıyor evler...
Nereye uzansın küçücük eller?
Bir yanda alevler, bir yanda seller,
Tutuştu saçları bitti ümitler...
Keşke gümbür gümbür inseydin yağmur,
Keşke kollarınla sarsaydın bulut,
Artık yüreğimde kalmadı umut...
Gözlerinde söndü yanan ışıklar,
Acılar çıldırmış, uzar çığlıklar,
Pencereden düşüyor bir bir umutlar...
Anaların yüreği ateşten bir top,
Kısılmış sesleri sanmayın suskun.
Şimdi yüreklerde binlerce yangın,
Şimdi gönüller hep kadere dargın...
Kalemim kül oldu, dökülüyor is,
Gözlere doluyor acıdan bir sis...
Hangi merhem dindirir bu sancıyı?
Ne ile saralım bunca yarayı?
Defterim yanıyor, sözler ateşten,
Kalemim ateşten, yürek ateşten...
30 Kasım 2016
Halenur KorKayıt Tarihi : 1.12.2016 17:50:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Adana'da kız yurdunda yanıp ölen yavrucaklar anısına...
Ah o yürekler, ah küçük bebekler...
Kısılmış sesleri sanmayın suskun.
Şimdi yüreklerde binlerce yangın,
Şimdi gönüller hep kadere dargın...
Kalemim kül oldu, dökülüyor is,
Gözlere doluyor acıdan bir sis...
Bu yangın hiç bir başka bir yangın..Yavrularımız ,canlarımız yandı ..Rabbim annelerine babalarına sabır ihsan eylesin..Bizim yüreklerimiz dağlandı..Onların hallerini düşünmek bile istemiyorum..Dayanması çok zor Allahım yüreklerine su serpsin :( duyarlı yüreğini kutlarım Hale Hanım...
Nereye baksak, ne yana dönsek yangın yeri..
Artık söz bile sığmıyor sözlüklere.. Anlamı değişti giderek... Ormandı çok eskiden ilk akla gelen.. Şimdi 'evler', ocaklar, en fazla da 'kalpler, yürekler..'
İnsanın değeri böyle düşüyor demek ki.. 'Arz arttıkça', duyulmuyor ses.. Kalabalıklar arasında yitiyor canlar..
Ah! Çocuklar.. Bari onlar kurtulsalar bu 'kara düzenden', isten...
İçimi dağladı şiiriniz Halenur Hanım..
Yazın siz, duygularımıza tercüman olun..
Tebriklerimle..
Bir ara grup paylaşımlarında raslamıştım şiirinize nasıl olduysa atlamışım affınıza sığınıyorum öncelikle....
Şiirinize gelince, o kadar bencil bir toplum olduk ki, bizim olanla olmayanı ayırt edemez olduk, şöyle ki, bir çocuğun gülüşü ve geleceğini çalacak kadar adi insanlar türedi etrafımızda bir kağıt parçası adına para denilenin adına, para insan canından kiymetli oldu ne yazık ki, yüreğimiz yandı kavruldu Allah sabır versin ailerine, Ruhları şad olsun meleklerimizin, duyarlı yüreğinize sağlık öptüm ellerinizden sevgiler...
duyarlı yüreğinize sonsuz teşekkürlerimle...
Sevgiler...
TÜM YORUMLAR (20)