Sessizlik acıtıyor yaralarımı.
Karanlık, korkutmuyor yarınlarımı.
Sadece ay,
Güneşe hasret bırakıyor adamı.
Şu koca dünya, ben yandım diyemi ısındı.
Duvarlar parmaklıklara hasret bırakıyor adamı.
Yumruklarsam şu duvarlar yıkılır mı?
Zaten beraberkende sevememiştim ayrılığı.
En güçlü ilaç hangisi...Sahi kesermi sızımı.
Bu yangın, dört gözle bekliyor kıvılcımı.
Kayıt Tarihi : 11.1.2015 13:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!