Seni içımden öpmek geliyor.
Bilmedıgım,bilemedıgım yangınlardayım.
Sanki sana sarılmakla yangınlarım sonecek.
Belki daha çok alevleneçek kul olaçak
Belki de kullenmiş kullerınle alev.
Yenıden yangın çıkma ihtımalı olur.
Unutma.
Her yanan yangın bır şeylerı yok edeerken.
Geriye ançak iki şey bırakır.
Aşk,ta yanan kül.
Sevgide kalan is kokusudur.
Kayıt Tarihi : 9.5.2011 12:59:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Aslan Özçelik](https://www.antoloji.com/i/siir/2011/05/09/yangin-193.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!