Yangın Şiiri - Mehmet Fatih Kahraman2

Kördüm
Gördüm bakmadan
Hissettim dokunmadan
Meğer ne kadar görülmesiymiş

Dürdüm
Nefsimle iblisi
Sarmaş gördüm
Tuttum buruşturdum
Dibine fırlattım nefretimin
Tavan yaptı kinim

Zerreler üzerime feveran
Dört bir yandan cereyan
İşportacıların Pazar havası
Geeel harama geeel
İsyana nisyana gel
Gel aradığın zevk veren her şey

Bu fırsat kaçmaz
Kalkıyor haydi
Maça maça
Cehenneme bir iki
Bir kereden ne çıkar ki
Derken alış
Ve çalış
Boş mu kalsın orası

Duman olup mazim
Atimde sis
Görüş mesafesi sıfır
Ben hapis
Göğüs kafesinin dibinde
Üretken ve kısır

Soluyunca
Kimi zerrelerle Azazil ve uşakları
Zilli rakkase makamında
Elinde kaytan
Hücrelerime ağ örer
Ayaklarını uzatmış
Kalbe taht kurmuş nefis
Sırıtkan çehresi habis

Nefeslendikçe yüreğime batar
Uykusunu orada alır yatar

Emaaan
Şer filizlenmesin amaaan
Şimşekler çakar
Yırtılır bulutlar usumda
Ha yağdı yağacak susun da
Yağsın gözlerim
Sönsün yangınım