Yangın Şiiri - Nejat Karagöz

Ne ateşler gördü bu sine,gene yanmadı
Yürek yandı ateşten,sevda yine kanmadı
Belki mesrur sanırdı beni baht-ı siyahım
Hal-i harabım gördü, gene de inanmadı

Ateştir o dudaklar,ta yüreğim yandırır
Bir yudum alevdir o,bir kez içen kavrulur
Mest olamadım gitti; o ateşten şarabı
İçtim,içtikçe yandım,yüreğim de kanmadı

Gözünden kıvılcımlar, ateşler dudağından
Bir taze gül sun; lûtfet,o esrarlı bağından
Bir umut,bir küçücük iltifat,bir gülücük...
Ahım âlemi sardı,taş yüreğin yanmadı.