Yangın Şiiri - Abdulgafur Okay

Bir hırçın bekleyişin içindeyim.
Duvarlar sağır, pencereler kör.
Odalar sükuta bürünmüş sanki.
Umuda giden yollar kapalı.
Neden kimse konuşmuyor?
Neden bu ıstırap? Yoksa ölen mi var?
Mahşeri andıran bir karmaşa sanki
Yahut içimde kopan fırtına
Yağmurlar dingin,
Kaldırımlar pas tutmuş.
Susmayın! Konuşun, sessizliğe gömmeyin
Doruklara giden hissiz ruhumu
Mütereddit bakan gözlere miydi bu kin?
Bakmayın öyle bana
İçimde kopan fırtınanın yangınıdır bu.

Müfrit bir yangının ortasındayım.
Güneş kızgın, yağmurlar sessiz.
Neredesiniz? Cevap verin!
Yok mu yangınımı söndüren bir damla?
Sessiz kalmayın! Söyleyin ne varsa
Dökün içinizdekileri.
Durdurun beni!
Karanlığa giden adımlarımı durdurun!
Çağırın gelsin! Sönsün artık bu alev.
Sussun artık bu sessizlik.
Bitsin artık bu esaret.
Yahut yakın!
Yakın ne varsa.
Kül olsun artık bedenim.