Yane Yane Şiiri - Sedat Ekmekçi

Evvel zaman Hayyamın cihana rubaisi
Gülün suskun bülbülün güle tutkusu
Methiyelerin leblerden düşüp çağlayan olduğu
Ellerin soluklanmadan uzandığı an
Çektim içime seni buram buram

Aşkın döndürdü gönül dergâhında yane yane
Lokmanlar toplandı başımda bulamadı çare
Mecnun oldum dolandım dilden dile
Uçtum bülbül misali memleketler eyledim
İlahi kader olmadı yine kondum güle

Ah sen yokmu sen bizdik eskiden
Bilmem kaç zaman oldu kaldım ben
Himmet! Ya medet!
Sensizliğinle ağladım çoştum her dem
Sızlandım serden geçtim kaldı işte geride elem

Dem oldu sen şem oldun ben pervane
Döndüm etrafında bile bile
An oldu zikir tadında huşu buldum
Cem eyledim mertebeler aştım
Olmadı yine gözlerimi cananda açtım

Yusuf misali kör kuyularda sabahladım
Züleyha zarında çok geceler ağladım
Göremedim, bulamadım, yollar yokladım
Karanlıklarda bir tek şem aradım
Gözlerindeki feri yakaladım.

Aktım gönül arklarından fersah fersah
Duramadım tuttum bilmem kaç semah
Okudum gönül sayfalarından oldum sahaf
An be an düştüm kendimle hilaf
Nafile neyledimse gönül oldu senden taraf

Kaçtım Veysel misali sahralara sığındım
Gönlüm doldu taştı Yarab! Diye bağırdım
Nereye kaçsamda olmadı gönül meşk
Harabeler oldu tek mekân
Viranelerde baykuş gibi huuladım.