YANDIRIR ATAŞA BENİ
Sevdasına tutulduğum,
Çalar taştan taşa beni.
Hasretiyle kavrulduğum,
Yandırır ataşa beni.
Şad olmaya aman vermez
Emeline aklım ermez
Baharı, yazı göstermez
Mahkûm eder kışa beni.
Aklımı dünde yitirir
Alır maziye yetirir
Bin dereden su getirir
Sürer hep yokuşa beni.
Çağıl çağıl çağlayarak
Ciğerimi dağlayarak
Basiretim bağlayarak
Çevirir sarhoşa beni.
Vazgeç gönül gelmez hayır
Visal yanar cayır cayır
Bazen evet, bazen hayır,
Döndürür boş boşa beni
Türkoğlu’yum ömrüm çile
Yoldaşım garip bülbüle
Yine kara bahtım ile
Bırakır baş başa beni.
Dursun Elmas
23.08.2018
Kayıt Tarihi : 11.3.2020 09:23:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!