Yandım Yâ Resûlallah Şiiri - Nuriye Akyol

Âşk'ın ateşine düştüm, yandım yâ RESÛLALLÂH
Hasretinle çok üşüdüm, dondum yâ RESÛLALLÂH.

Yetmez mi bunca ayrılık, kaldır da nikâbını
Göreyim gül cemâlini , aç da vuslat babını
Öylesine çok içtim ki, hasretin şarabını
Her zerremle dolup taştım, kandım yâ RESÛLALLÂH.

Yüreğimin yangınından çıkar bir kara duman
Koparır kanatlarımı, duvarlar örer zaman
Ben bir aciz kulum ey yâr, dayanamam el aman
Âşk'ın ateşine düştüm, yandım yâ RESÛLALLÂH.

Dünya âşıkların için, altın bülbül kafesi
İncecik bir zar olsada uzaktır mesafesi
Âşk'ınla verdiğim her dem, vuslatın esâmesi
Adını andıkça coştum, ondum yâ RESÛLALLÂH.

Bir üşür, bir yanar gönlüm, durmuyor kararında
Boynu bükük bir garibim sensizlik diyarında
Üzerime karlar yağdı, her gurbet baharında
Hasretinle çok üşüdüm, dondum yâ RESÛLALLÂH.

Ümmetim dediğin kuldur, halk içinde bahtiyâr
Bahtiyâr olamam, diye gönlüm daim ihtiyâr
Bu korkular her zerremi dolaşır diyar diyar
Âşk'ınla pervane oldum, döndüm yâ RESÛLALLÂH.

Yüce Mevlâ bir can verdi, yol gösterdi kuluna
Dikenler döşedi şeytan, gül olanın yoluna
Gönlüm bir hasret damlası, yöneldi gül dalına
Bastığın toprağa düştüm, dindim yâ RESÛLALLÂH.

Gözde yaşsın, özde hasret,kâinatın güneşi
Yaktığı yeri cennete çeviren, aşk ateşi
Sultanım, aşkınla yanmak ruhun ekmeği aşı
Aşk'ı ummân-a eriştim, söndüm yâ RESÛLALLÂH.....

🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀