Yandım kara dertden.

Mef’ûlü / Mefâîlü / Feûlün
(- -.) (. - -.) (. - -)

Gün battı, karanlık yine çöktü,
Yıldızlara baktım, yine üzgün,
Gökten, yine bir,bir göle düştü,
Parlardı gölün üstü, pazar gün.

Gün battı, hayal doldu karanlık,
Gözlerde yaşım oldu, hayalden,
Geçmiş deki günlerse, yalancık,
Hasret yine taşmıştı, gözümden.

Gül bahçesi gönlümde fidan gül,
Gel kokla gülüm konca güzeldir,
Her dal da konaklar gece bülbül,
Bülbül, güle hasret de! severdir.

Hasret dolu gönlüm de hazan var,
Yaprak gibi gönlüm kuru dertten,
Toprak beni bekler de, gözüm var,
Kurtulmadı yandım, kara dertten.

A.Yüksel Şanlıer
16 Temmuz 2008-07-26