Şu yalan dünyada nasıl yaşadım,
Şiirler yazdım da gülmedim canlar,
Komşulardan bir gün vefa görmedim,
Kitaplar yazıp ta bandım be canlar.
Çile dolu yıllar derman aradım,
Hasretlik çekerek dergaha vardım,
Yaşım yetti canlar kemali buldum,
Derdime yanıp ta yandım ben canlar.
Çok acılar çektim istedim Haktan,
Yoktur ilaç dendi derman Allahtan,
Toprak ekin vermez kurumuş tarlan,
Duayı yapıp ta kandım ben canlar.
Duygu insanıydım coştum çağladım,
Seherlerde kalktım çokca ağladım,
Sonu merak ettim gaflete daldım,
Başımı çalıp ta yardım ben canlar.
Ağladım ağladım tükendi yaşım,
Sonunda inandım derman Allahım,
Çıkılmaz yollarda koştum usandım,
Rabbime varıp ta buldum ben canlar.
Çileli yıllarım hayli yıl oldu,
Baharlar güz oldu yazlarım soldu,
Acılar katlandı zirveyi buldu,
Aynaya bakıp ta korktum ben canlar.
Hepsi boşa imiş kaldı burada,
Tarla altın gümüş girmez mezara,
Hesap kolay olsun düşme tamaha,
Tamaha dalıp ta kandım ben canlar.
Elbet sonu mezar herkes girecek,
Hüdayi ettiğin orda görecek,
Dünyada ağlayan orda gülecek,
Kabire konup ta öldüm ben canlar.
04.03.2019//KIRIKKALE
HİDAYET DOĞAN
Kayıt Tarihi : 5.3.2019 07:38:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!