Yandım Arkadaş Şiiri - Abdullah Yaşar Er ...

YANDIM ARKADAŞ

Kalemim sırdaş oldu,
Ben yazdım arkadaş.
Sayfalar dertle doldu,
Ben azdım arkadaş.

Dosta peşkeş sermaye,
Yüzler yok ar etmeye,
Çoban olmuş fitneye,
Ben yandım arkadaş.

Düzeni düzdü despot,
Kırmakta bin bir pot,
Bizi görmekte bir ot,
Ben caydım arkadaş.

Su vermez artık dere,
Kazmayla indim kabre,
Hırsla vurdum ha bire,
Ben kazdım arkadaş,

Aldı her şeyi domuz,
Dünyaya hâkim kuduz,
Közde var, özde yokuz,
Ben yandım arkadaş.

Devlet ricali yesin,
Onlar semiz bilinsin,
Varsın oda sevinsin,
Ben yazdım arkadaş.

Koltuk kızıl deniyor,
Çöken pir seviniyor,
Dürüm elde yeniyor,
Ben saydım arkadaş.

Her nefes elem verir,
Dertler teni kemirir,
Öz yok, vekil sevinir,
Ben caydım arkadaş.

Ahvali hal perişana,
Ben kandım arkadaş.
Var kâfirle savaşan,
Ben andım arkadaş.

Şair: Abdullah Yaşar Erdoğan