Yandım Ama Pişmedim Şiiri - Zübeyir Yiğit

Bir yangının içindeyim ey sevgili
Can kadar yakın bir dost yaktı bu yangını
Her yerde ben varım diyen dost
Söndürmüyor bu yangınımı
Biliyor musun?
Ben de korkudan söndürmüyorum
İçindeki saklı dost atılmasın küller arasına
Daha çok yanarım heyhat
Onun için atmıyorum içimdeki bu yangını
Keşke bir neyim olsaydı
Seni üfleseydi ateşli nefesim
Serinlerdim belki
Sönerdi belki içimdeki yangın
Ama ne olur söndürme bu yangını ey sevgili
Daha çok yak
Daha çok
Çıkan her parçandan kalan boşluğa bir sen damlası serp
Gaz harında
Yeniden yanayım
Hem de söndürülmeyecek kadar büyük olsun yangının
Bir tarafta dostun yangını
Bir tarafta canın acısı
Yanan canım acıyor
Ama pişmiyorum ey sevgili
Candan can koparmak yangından beter belki
Yanmaktan mı da bıktım
Sensizlikten mi?
Hem sensizim
Hem yanıyorum
Ama
Hala pişmedim
Hala hamım amma
Çoktan yandım ey sevgili