Yandım Şiiri - Ömer Arıkan

Hasretin ateşi odunda yandım
Sevginin doyumsuz tadında yandım
Kimse bana benden yakın değildi
Biri ile kalpte gönülde yandım

Elimi uzattım kurudu gitti
Sinem zaman ile eridi gitti
Tabutuma neyim taşırım bilmem
Kefenimde yandım tenim de yandım

Kim demiş melekler ağlamaz diye
Sevgisiz sevdasız olamaz diye
O kadar yakınım öyle sevdim ki
Kanadın da yandım,kanında yandım

Gönlüme birisi bir şey üfledi
Bana yaşamımı böyle diledi
Yük değil cefalar yaşama tarzım
Çilelerden yandım,cefadan yandım

Biten bir ömürle neye başlanır
Gün be...gün bu tenim beden yaşlanır
Hastalık dert değil olmasa acım
Devadan ben yandım lokmanda yandım

Sıramız gelince ömür dolunca
Çalışıp çırpınma ömür boyunca
Bir gün olur giderisem silama
Göz yaşında yandım,figanda yandım