Yandıkça Şiiri - Murat Kılıç 2

bir anadolu türküsü,
yalın ve sancılı dönüyor dilimde.
ses ve sessizlik oluyor aniden.
sonra sen beliriveriyorsun karşımda.
sus pus oluyorum.

altın sarısı saçların küskün.
o savruluyor ben yandıkça.
yüreğimde hasret,tenimde özlem,
içten içe bir ölüm kuşkusu,
büyüyor da büyüyor adını andıkça.

yokluğa karışıyor,
merhamet nedir bilmiyor gözlerin.
sonra uzuyor geceler kadar.
sineme saplıyor ince işlemeli bir hançeri.
ben yine aynı,sana muhtaç,
sokaklardayım; avare,berduş,serseri.

şimdi seni seviyorum desem,
yüzün suskun gözlerin dalgın...
bir fırtına gibi kaçacaksın.
sen ey gecemin feneri!
ne kadar hüküm sürdün ki bende,
söyle ne kadar yaşayacaksın?