Yandı Yürekler… Şiiri - Necati Şimşek

(Van 23.10.2011 Anısına…)

Yandı yürekler, yandı yürekler
Her soğuyan günde, yandı yürekler
Gözlerdeki pınar dondu akarken
Ocaklarla göçtü, indi direkler

Eller üşümüştü, silmedi gözü
Ayazdan karardı bembeyaz yüzü
Kaçlara ayrıldı bölündü cüzü
Karanlığı biçti, dondu dilekler

Hava soğumuştu, dahası vardı
Sesi boğulmuştu, aha sı vardı
Vatan bellediği sahası vardı
Bilinmeze uçtu, söndü emekler

Yüzünü çevirdi her taraf göçük
Aileden kalan, bir tane çocuk
Sarıldı yavruya, baktı sıcacık
Baharlara açtı, kondu çiçekler

Açıldı avuçlar rabbin göğüne
Şükürler edildi gelen öğün’e
Kalan sağlar hangisine dövüne?
Kucaklara düştü yandı çiçekler

Kalkan her enkazdan çıkarken canlar
Göçükte kalmayan ne kadar anlar?
Tabanlar kayarken göçtü ta/Van/lar
Canlar cana düştü sundu melekler

Şimdi orda herkes yardım bekliyor
Devlet millet ordu yürek ekliyor
Zannetme insanlık öldü, tekliyor
Birlik şaha kalktı, döndü bilekler…

15.11.2011
Necati ŞİMŞEK
Ankara