Yandı Yürek Çırası Şiiri - Yusuf Bilge

Dağda yanan ateşten
Kopan bir top yalazın,
Balacan dileklerle
Sonsuza sunulması;
Buğulu bakışlarda
Görüntü yanılması! ..?
Aslı nurdan yumakmış,
Biz çoban od'u sandık...

İçten içe yanmaktı
Çocuğun geleceği;
Gecelerin koynunda
İplik iplik bükülen,
Her fikir nöbetinde
Yüreğinden sökülen,
Alnından dışa vurup
Domur domur dökülen,
İşte o nur yumaktı,
Hayat, izinden aktı...

Gece mi çocuklaştı,
Karanlık mı büzüldü? ..!
Ay ışığında dere,
İnce gümüş bir çizgi,
Sularında dillenen
Parıltılı ön sezgi,
Oyun, gerçek arası
Taş köprüde çözüldü;
Siyim siyim üzüldü
Karanlığın karası! ..?

Dostlar, bana değmeyin,
Yandı yürek çırası,
Taa burası, burası! ..

YUSUF BİLGE