yoktu varlığımdan bir gönüllük mekan bana
bir zavallı yolcuyum yolculardan habersiz
sızılı bir vicdanın azabıyla yürürüm
bana tahsis edilen yol ortası mekana
dönüp geri bakınca hatıralar sefil sessiz
onca yürünen yolda ne gölge var ne bir iz
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta