Yandı Gitti Bu Gönül Şiiri - Hasan Ulusoy

yoktu varlığımdan bir gönüllük mekan bana
bir zavallı yolcuyum yolculardan habersiz
sızılı bir vicdanın azabıyla yürürüm
bana tahsis edilen yol ortası mekana
dönüp geri bakınca hatıralar sefil sessiz
onca yürünen yolda ne gölge var ne bir iz

zamanın azabını vurduğum gamlı yürek
yollarımda dökülen terimden eser hani
menzilin son noktası bir hayalet görürüm
işmar eder naz ile işve ile gülerek
ondan aldım yollarda azmi, gücü dermanı
ondan aldım yol için en mübarek fermanı

ah zaman zamanında zamansızca giderken
tutuşan vicdanıma bir ferah yel değmedi
bir hayalin yolunda varlığımla çürürüm
yol boyunca yolsuza ağır bedel öderken
açılan yaralara dostça bir el değmedi
yandı gitti bu gönül yele boyun eğmedi