Yandı Gardaş Keten Helva

Cihâd-ı ekber Âşkı bize çaldırıyor saz
Biz su olduk uyuruz Domuzlar hiç uyumaz
Küçük ölüm denilmiş fakat esas ölümdür
Ellâh ruhu vermezse bu çirkefi su yumaz

Ceylân besliyoruz hınzırlarsa Akrep, kaz
Beslerken uyuyandan yumurtayı sakınmaz
Çünkü, gözü kümeste ördek bunu anlamaz
Arifanlar Hakka bağlı halk olana dayanmaz

Alevlenene bakın yanan şey keten helva!
Meclisteki düşmana bu aziz VATAN helva
Devlet semirtmek için ikram ediyor selva
Müptezellik oyununu Şeytan bile anlamaz

Besledikleri Akrep elbet bir gün onları
Zehirleyecek hemde yakacak odunları
Tedrisâtlarında gör Etileri Hunları
Onu öğretmek için çırpınıyor her yobaz

Oynamağı bilmeyen mazaretbaz gelinler
Haydi oyna diyeni umrsamadan dinler
Cilveyle nazlanarak yerim dar diye inler
Geniş yeri görünce ‘kocam var’ der oynamaz

Yahudinin eline kına yakmaksa hüner
Mü’mine saplanacak çatal boynuzlar süner
Zulüm bâki değildir gün gelir devran döner
Fitne pişirdikleri kazanlar da kaynamaz

Bu kâfirler; Milli, Dîn’i mefkureye karşıdır
Meclis ise düşmanını, semirten bir çarşıdır
Yedikleri Firavunun kurduğu turşudur
Bunlar; ‘arzda benim’ diyen Ebu Cehil hokkabaz

Bizi perişan eden İSLÂMİ der; mariftir
Delili; BİN DÖRT YÜZ KIRK ALTI yıllık tarihtir
Hakimiyeti HAKK’ şehadeti sarihtir
Ölmedi ki; yaşıyor Nemrut adlı düzenbaz