Nice deprem, nice yangınlar gördü.
Yanıp tükenmedi, dayandı yürek.
Zulmü merhem diye, gönlüne sürdü.
Kendi kanlarıyla, boyandı yürek.
Canan varsa, vardır arzda hevesim.
Canansın ölürüm, çıkmaz nefesim.
Şiir olup çağladı, gönül sesim.
Gizli değil, her an üryandır yürek.
Ne yazım var ne kış, baharım sensin.
Riya yok sözümde, pınarım sensin.
Akıl mantık yok, kararım sensin.
En güzel canı sevdi, yandı yürek.
Birol EROL Manavgat
Antalya 18 Şubat.2012
Yağız atlar kişnedi, meşin kırbaç şakladı,
Bir dakika araba yerinde durakladı.
Neden sonra sarsıldı altımda demir yaylar,
Gözlerimin önünden geçti kervansaraylar...
Gidiyordum, gurbeti gönlümle duya duya,
Ulukışla yolundan Orta Anadolu'ya.
Devamını Oku
Bir dakika araba yerinde durakladı.
Neden sonra sarsıldı altımda demir yaylar,
Gözlerimin önünden geçti kervansaraylar...
Gidiyordum, gurbeti gönlümle duya duya,
Ulukışla yolundan Orta Anadolu'ya.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta