Bir köle düşününki zincire vurulmuş
Bir mahkum düşününki hapse konulmuş
Bir ağaç düşününki dalları kurumuş
Yazık bir yaprak gibi soldu bu gönlüm
Bu gönül bir mahkumdur kader mahkumu
Hiç düşünmez olmuşum artık sonumu
Kaybetmişim mutluluğa giden yolumu
Acıyla ve kederle doldu bu gönlüm
Bir zamanlar benimde sevenim vardı
Sevgi dolu bir kalbim umudum vardı
O tertemiz yüreğimi ıstırap sardı
Alev alev ateşlerde yandı bu gönlüm
Bu dünyadan umudum kesildi benim
Ateşler içinde yandı eridi tenim
Dayanamaz bu acıya yorgun bedenim
Umudumla beraber öldü bu gönlüm
Kayıt Tarihi : 15.1.2007 01:07:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!