Yandı (aruz) Şiiri - Kenan Yavuzarslan

Gördüm ki hazan yandı hüzün elleri yandı
Kan kırmızı ağlaştı güzün gülleri yandı

Hiç merhametin yok mu senin âşığa cânan
Kâkül yüze değdikçe Fizan Çölleri yandı

Gül gamzene nar düştü hilal doğdu lebinden
Has bahçede binbir kirazın balları yandı

Sazende gönül, meşkine yer belledi lâkin
Müjgânına değdikçe sazın telleri yandı

Endâmını gördükçe ne yol kaldı ne yordam
Her demde açan bahçemizin yolları yandı

Kays bahtı kıvamında siyahtan öte kaşlar
Bir taksime düştük, hicazın telleri yandı

Gül çehrene göz değdi kamer boynunu eğdi
Kırk katlı gönül perdemizin tülleri yandı

Kaç şairi kaç demde düşürdünse günâha
Sol kâtibinin belki yazan elleri yandı

Ankâ gibi yandıkça külümden doğacaktım
Güldün mezarım yandı, közün külleri yandı

--./.--./.--./.--