Yandı Şiiri - İsa Yıldıran

İnsanlar mı yanlış, yoksa ben mi yanlış yoldayım?
Kime elimi versem, köz oldu elim yandı.
Büyük denizler gördüm, şimdi ıssız koydayım.
Dostluk söyledi dillerim, şimdi dilim de yandı.

Ders almam gerekirdi yaşadığım herşeyden.
Gönül verdim insafsıza, şimdi kalbim de yandı.
İbret almalıydım yaşadığım her şerden.
İnandım güvendim, şimdi vicdanım da yandı.

Her beşer adam olmuyor, önce bir yürek gerek.
Açtım yüreğim dostca, şimdi yüreğim de yandı.
İnsan değilmiş meğer, adeta,zehirli bir engerek.
Soframa buyur ettim, şimdi hanem de yandı.

Haksızlığa, yalana söyleyecek söz bulamam.
Sözlerim tükendi, şimdi dillerim de yandı.
Tüküreyim desem, tükürecek yüz bulamam.
Utandım insanlığımdan, şimdi yüzüm de yandı.

İSA YILDIRAN