Yanarsın Şiiri - Osman Bulut

YANARSIN! ..

Şansı olan kızıl korda dans eder;
Sen bir avuç soğuk külde yanarsın…
Bilmem ki bu hale alimler ne der?
Buz tutmuş denizde, gölde yanarsın..

İyi kötü yaşar; beş buçuk milyar
Bu dünya sadece sana gelir dar.
Başın alıp gitsen Fizan’a kadar,
Bir de o sımsıcak çölde yanarsın…

Yiğit o ki duruşunu terk etmez,
Savunduğu fikirlerden çark etmez.
Kaderinse yanmak; yer hiç fark etmez
Orta yerde, sağda, solda yanarsın…

Yırtıcı aslana, kaplana çatta,
Rastlama aksiye sakın hayatta.
Onun ömrü gelir geçer “rahat”ta,
Sen yıllarca “hazır ol”da yanarsın

Hayatın hem dram, hem kara mizah,
Yine de demezsin “yeter, illallah! ”
Dökülmez dilinden; bir kere “eyvah”
Sessiz, dumansız bir halde yanarsın…

Her yerde her zaman böyle nâçarsın,
Yerin yurdun belli, nere kaçarsın?
Kış bitti diyerek çiçek açarsın,
Mart ayazı başlar dalda yanarsın…

Can kuşu uçarsa bir gün döşünden,
Talihin ayrılır sanma peşinden.
İmam kaynar suyu döker başından,
Giderayak bir de salda yanarsın..

(2006 Iğdır)