Yanarım Şiiri - Murat Demir

Yanarım,
Yanarım yandığım dünyada avare yaşadığıma
Biçare olduğuma
Ne bir icadım var olmuş yada olacak
Ne bir adım var benden sonra kalacak
Dallarım meyvesiz ağaç dalı gibidir renga renk
Çiçeklerine bakıp aldanmayın
Elma değil,armut değil,nar değil
Dökülür göz yaşlarım,boşuna sallamayın
Yanarım onsuz geçen yıllarıma
Bir arı gibi çiçeğine konamadığıma
O benim,ben onun olamadığıma yanarım
Ne yıldızlara ulaşabiliyorum gök yüzünde
Ne yer yüzünde yaşayabiliyorum adam gibi,özgürce
Sanki hayatımın tarlasına
Olmazların tohumunu ekmişler
Var oldukça kullan diye
Elimde orak
Sallıyorum sağa sola,almak için ürünü
Neye yarar emeğim,neye yarar alın terim
Buluyorsam sonunda,her şeyin çürüğünü
Yanarım,
Yanarım çakalın,kurdun,hırsızın,uğursuzun
Sahipli olduğu ülkemde,sahipsizliğime
İçime hapsettiğim,sesime,sessizliğime
Bana dokunmayan yılan,bin yıl yaşasın diyenlerin haline
Yanarım dünyanın ufkunu açacak,bilim adamlarının
Ufuksuzluğuna
Yirmi birinci asırda,ufurukçuların varlığına
Okumak anlamak içindir anlayışının yokluğuna yanarım
Yanarım Pazar çöplüklerinden,yiyecek toplayanlara
Bir gecede eğlence denilen tepinmelere,ödenen milyarlara
Mapus damlarında düşünce suçundan yatanlara
Hastanelerde rehin kalanlara
Banka kuyruklarında ölenlere
Feryat edercesine kan deryası gibi dökülen,
Göz yaşlarına yanarım
Yanarım tozlu raflarda okunmayı bekleyen kitaplara
Hala okuyup yazamayanlara
Küçük düşünüp,buyük konuşanlara
Halktan beslenip,haktan bihaber olanlara yanarım
Yanarım bu vatanı soyanların,ellerini sıkıp saygı duyanlara
Ziyaret edip hatır soranlara
Yanarım,yanarım ben benden beter olanlara,
Yanarım.