Yanarım Şiiri - Metin Hanlıoglu

Beyhude yaşadım çok yıllarımı
Şeytana sattığım ömre yanarım.
Boşuna akıttım gözyaşlarımı
Sevdasız çağlayan sele yanarım.

Baharımı yaktım çöle bağladım
Çamur oldum bataklığa çağladım
Baykuşlarla viraneye ağladım
Yıkık harab olan düne yanarım.

Şarkılar türküler soysuzlaştılar
Notalar güfteler bozuklaştılar
Sazlar inlemekten uzaklaştılar
Aşka inlemeyen tele yanarım.

Bağbanın işine hile karıştı
Bülbülün diline riya bulaştı
Lale sümbül dikenlere dolaştı
Maşukun yakmayan güle yanarım.

Belagat hitabet bozuldu gitti
Ahenkli anlatım yok oldu bitti
Lügatler kendini argoya kattı
Şakıyıp akmayan dile yanarım.

Dağlar Ferhatları taşımaz oldu
Hani ovadaki ceylanlar noldu
Mecnunla yaşayan sevda kayboldu
Karanisiz yanan çöle yanarım.

Gençliğimi hiçler ile öldürdüm
Dostumu ağlatıp düşman güldürdüm
Harım ile ateşleri söndürdüm
Meçhul’ü yakmayan küle yanarım.
(Meçhuli-053659)