Yanarım... Şiiri - Ulvi Mehmet

Ağlamaktan gözü,hasret ferine
Konuşsan dertleri, iner derine
Dul olanlar elbet, yanar erine
Dul yanmasın Mehmet yanar yerine…

Her kapıyı açar, hederle arlar
Barıştadır elbet, en büyük karlar
Kulunu yakıyor, ahrette narlar
Kul yanmasın Mehmet, yanar yerine…

Onunla silerim, alnımdan teri
Kol taşıyor onu, yıllardan beri
Allah ellerimden, koymasın geri
Kol yanmasın Mehmet, yanar yerine…

Babalar çocuğa,sevgiyle bakar
Her çocuk anaya, mis gibi kokar
Sevgiden olursa, Allah’a çıkar
Yol yanmasın Mehmet, yanar yerine…

Gözün nuru nakış, nakış örülür
Bin bir renkli çiçek, onda görülür
Yolu düşse bir gün,dosta serilir
Çul yanmasın Mehmet, yanar yerine…

Mehmet’imde sazı,çalmak hevesler
Müziktir elbette, ruhları besler
Tellerden çıkıyor, her türlü sesler
Tel yanmasın Mehmet,yanar yerine…

Ulvi mehmet