Yanarım Şiiri - Kemal Karapıçak 2

YANARIM

Ahından ötermiş öterse bülbül!
İstemen dağlarda menekşe, sümbül.
Mânâ bahçesinde bir demetcik gül
Dermeden ölürsem ona yanarım!

Şu sahte sofunun kalbinde kiri,
Bitirir kendini kendi kibiri.
Bir vuruşta onbinlerce kafiri,
Sermeden ölürsem ona yanarım!

Hakk' uğruna hakça döküp al kanı
Yükseltip ezanı, yıkmazsam çanı
Allah diye diye şu fani canı
Vermeden ölürsem ona yanarım!

Beyaz tüller çekip kara perdeye
Yayarak İslâm'i bütün beldeye
Zafer sabahında alnım secdeye
Germeden ölürsem ona yanarım!

Âlimin yaşına şehit nâşına
Yolun yolumdur baş koydum başına
Yüzümü gözümü Kâbe taşına
Sürmeden ölürsem ona yanarım!..

Yâ Rabb' çok özledim bende salâhı
Karanlığı boğan nurlu sabahı
Bir gece rüyamda Resulullah'ı
Görmeden ölürsem ona yanarım!...
Kemal Karapıçak