Yanarım Şiiri - Turgay Ata

Yirmisi, otuzu, ellisi derken
Altmışa dayanan yaşa yanarım
Çetin, çetrefilli yolda giderken
Ömür hanemdeki boşa yanarım...

Nice dağlar, denizleri aştım da
Nehir olup, kimi zaman coştum da
Aşk odundan cayır cayır piştim de
Yenildiğim kara kışa yanarım...

Kimler vardı söylesinler tadına
Sevda mı diyorlar aşk mı adına
Uğramadı bir türlü inadına
Kurduğum hayale düşe yanarım...

Kimse anlamadı, kimse bilmedi
Neylersin ki kader bize gülmedi
Hüznü yerden yere çaldım ölmedi
La havle çektiğim işe yanarım...

İsyan değil şükür buna da, haşa
Selam olsun dosta, kardeşe, eşe
Giderim Mevla'ya ben koşa koşa
Sel olmayan gözde yaşa yanarım...

06.04.2019...Turgay Ata

Dost kalemlerden damlalar

Saçlar beyazladı gözlerde fer yok.
Ben çoğu isterken elimde bir yok
Bunca yıl uğraştım alnımda ter yok.
Ömür geldi geçti,boşa yanarım...Vasıf Beken

Ne hazin dünyaya bakmışız şaşı
Boşa tüketmişiz ekmeği aşı
Hayatla tuttuğum uzun güreşi
Bitirmeden gelen tuşa yanarım..Seyfeddin Karahoca

Beraber yürüdük oldu ikizim
Şimdi katile eş, geçmiyor sözüm
Gönlüm bir mevtadır can ezim ezim
Her çiftte tek kalmış eşe yanarım... Kemal Yalçın

Bir bostanda, kavun, karpuz kabak var..
Nedense, çok büyür, tatsız kabaklar..
Çileye gark olur, sefil ayaklar..
Ayağa yanarım, başa yanarım.! Kenan Ergun

Ne ben anlaşıldım ne kimse taktı
İyi niyetlerim hep beni yaktı
Ettiğim emekler hem boşa çıktı
Hayattan yediğim tuşa yanarım...Gürsel Ceylan