Yanarım Şiiri - Önder Karaçay

Çok ömrümüz varmış gibi
Beklemeyi öğretiyor hayat

Bedelini ödemediğinin
Hesabını da soramazsın

Dağıttığın yerde beni bulamıyorsan
Sükut bürünmüştür dilim
Yaramsa derin

Farkımız yok gökyüzünden
Uzağız bulutlar gibi birbirimizden

Yaşamak sadece nefes almak demek değil
Nefeste aldırmaktı

Mutluluğu bulduğun şartlarda aradım

Sarılma dünyanın adaletine
Her tarafı diken
Yoktur hayatın dikenlerini söken

Mucizeler kapısını
Kendisine inananlara açar
Gözlerime teslim gözlerin
Bana bakma öyle naçar

Yar dedim bir kere sana,
Ne senden geçerim,
Ne benden gidebilirsin uzağa

Ne başka göze, ne tatlı bir söze kanarım
Seni sevdim ben, tek sende yanarım

Gözlerimin içine bak
Gör kendini beni yak

Bir kere tam seven
Kadınları sevdim ben

Ya birde umudum olmasaydı
İçinde aksini söyleyen korkularına sor

Eğer birbirimiz için yaratılmışsak yar
Zamanın ve aramızdaki uzaklığın ne önemi var

Çığlıkların duyulmadığı bir dünyada
Suskunlukların duyulmasını bekleme

Yanındayım
Gel bende soluklanalım

Çok geç anlıyor insan
Ne ayrılık, ne de aşk değilmiş
İnsanın imtihanı kendisiymiş

Bir kere sarılsam
Aramızdaki mesafe kapanır

Önder Karaçay