İnsanın keseri hep kendine yontar.
Ölümü unutur iflaslardan korkar.
Besmelesiz işler sınırları geçmiş.
Yanmış keten helva, ölüm davul çalar.
Koca dünya nice devrin gelir geçer.
Baharların yazın; kışa döner biter.
İnsan harman vakti ektiğini biçmiş.
Dinle sevdiğim, bu ayrılık saatidir.
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Devamını Oku
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta