Yanar Halepçe Halepçe...

Gülşenim bir damla kandır atlaslarda
Halepçe bir sızı bile değil
o çağdaş
o uygar ve demokrat zihinlerde
gündeminde yokum insanlığın
gündeminde olamadım hiçbir zaman
hey insanlık insanlık…

O nedenle ey Şerko
sana yanarım derdimi
dilli kavalıma kulak ver
dillerim lal şimdi
elim kolum prangalı
gözlerim kavrulmuş yanmış
bak yine çığ düşmüş hasretime
onyedi dağın güneşi
çığlık çığlığa çağırır seni…

Bu halk döğüşü bilir Şerko’can
sevmeyi bildiği kadar
arkadan vurmayı asla
kalleşliğin ve soykırımın kimyası bu
Halepçe’de beş bin can
artık et, kemik ve kan değil
biraz hardal gazı
biraz tabun ve karbon…

Gündeminde yokum uygar dünyanın
oysa şu an
İnsan Hakları üzerine bir yeşillik doğruyor Avrupa
ince kıyılmış, parfüm kokulu
ve sülfür hardal yağıyor kıbleden
tarihinin kimyasında yanıyor yaralı coğrafyam
gen’inde kodluyorlar tutsaklığını
Musa, İsa, Muhammed ehli
ve çağdaş mehdilerini insanlığın
şerefe kan içiyorlar doruklarda…

Kime havar Şerko’can
ah kime havar?
Yüreğim redox denklemi
yanar Halepçe Halepçe…

(Yaralı Coğrafyam / Kerem Yayınları 1989)

ÖMER CİVANO ÇAKMAKÇI