Yanar Dururum Şiiri - Mehmet Şahan

Ne olur derdimi deşmeyin benim,
Sorumsuz kullara yanar dururum…
Bir defa aklıma düşmeyin benim,
Harlansa da közler, söner sürurum,
Vefasız kullara yanar dururum…

Sordun mu insana derdi vereni?
Var mı bu dünyanın sırra ereni?
Kendisi kul olup kulu yereni,
Yükseklerde gözler, söner sürurum,
Saygısız kullara yanar dururum…

Yaradan lütfetmiş bize cevheri,
Kuluna vakfetmiş kutsal Kevser’i,
Allah sevgisinin olmaz benzeri,
Kifayetsiz sözler, söner sürurum,
Sevgisiz kullara yanar dururum…

Kula ayan olmaz kulların hali,
Neyse meydandadır kulun ahvali…
Uzanmıyor eller çare minvali,
Kızarmazsa yüzler söner sürurum,
İzansız kullara yanar dururum…

Uzatma Şahan’ım artık söz yeter,
Görmek isteyene bir tek göz yeter!
Kararmışsa kalbi körden de beter,
Yanmıyorsa özler, söner sürurum,
Vicdansız kullara yanar dururum…