Kalbim kıyıda fener ne seninle yanar
Ne seninle söner döner kalbim,
Döner kalbim yine de sen, sen der
Umudu tükense de yine sana döner
Sevdan bedenimi sarmalayan urgan
Ne boğar dolanır sarmalar durmadan
Derinlere demir atıp yine seni çıkarır
Kayıpta kalsan yine seni arar bulur
Tövbeler etsem kar etmez yinede
Seven gönül terki diyar etmez
Tutkunu olur sevdasının yanıp söner
Acıya güler sevdaya süzülür durur
Tütüyor bitip yeniden alevleniyorum
Ölüme baş koydum kes at kalbinden
Sen istemesen de sende var oluyorum
İnkârım senden kovulmakta olmuyor
Çakmak çakışında yaktığın mumlar
Eriyip gitmiyor yandıkça yanıyor
Kıyıda kalmış yalnız fenerim
Sen gitsen de kalsan da yanıp söner durur
Işık tutar limanına kalbimin
Dönersin umuduna yine yatkınım
Dalgaların hırçınlığına yine mahkûmum
Kesilmez ışığım söner yanar gururum
Bir aşk kadar zehirli,bir orospu kadar güzel.
Zina yatakları kadar akıcı,terkedilişler kadar hüzünlü.
Sabah serinlikleri; yeni bir aşkın haberlerini getiren
eski yunan ilahelerinin bağbozumu rengi solukları kadar ürpertici.
Öğlen güneşleri; üzüm salkımları kadar sıcak.
