Yanar Döner Küresel Şiiri - Müşerref Bayhan

Her yerde her çağda
Dışı barışık içi karışık
Bir ad seçip kendine
Edayla-nidayla görülür geldiğin
Alınan girip aramıza
Dövüştürürsün evreni

Mozaikçi- Irkçı
Bizden daha karışıksın biliriz seni
Küresel îmanlarla
Yeşil - mavi kara yeri
Bölük pörçük bölüşüp
Sınır kaldırıp benden
Bana koyarsın sınırını
İftira suçlara
Yargısız hüküm giydirip
Biçersin kefenimi

Soldurdun ya güzel Kızıl Insanlar’ı
Giydirdin ya beyaz eldivenini güzel Kara Insanlar’a
Uşaklarım var diye
Burnumun ucundasın
Niye?

O sınıra he mi derim ben...
Yırtarım biçtiğin kefenini
Bağlarım elini dilini
Yetmedi- bilmedin haddini
Kindarsın, hatırlarsın bilirim
Yine de derim ki
Unuttun mu?
Çanakkale- Afyon- Istanbul’u
Hatırla İzmir’i
Bakma sayamayıp saydıklarıma
Atılan tokadın çoğu
Ağrı’lı- Kastamonu’lu Niğde’li
Hatta sade dün değil bugün bile
Maşalarla bıraktığın izleri
Van- Kars- Antep- Erzincan’ da
Türkmen yurdu Diyarbakır’ da
Daha nice ilimde, köyümde
Unutur mu anaların yüreği
Unutur mu Karabekir’ in hüzün gözlüleri

Unuturuz kötülüğü
Kin tutmayız da hiç
Unutmadık yazdık bir kenara
Bakma bunca yıl başına kakmadığımıza
Zulmünü görenler daha aramızda
Unutmadık seni

Sen, ana rahminde bebek öldürürsün
Papaz kılığınla güler, cüzdanınla diyet istersin
Barış dediğin soygun- vurgun senin
Döner yine vurur- olmadı vurdurusun
Elçiyi, düsünürü- insanımı
Hep bir celladın oldu senin
Anımsarım
Sen de anımsa
Nene Hatun, Halide Edip- Serife Bacı
Hangisini desem Hattça-Elif- Fadime
Niğde’li Mehmet susuz kalıp Toroslar’da
Aliler- Mustafalar’ la birlikte
Toprak için, Tanrı- adalet için, namus için
Ot yayıldı hayvanlar gibi
Susuz kuyu dibinden çıkardığı çamuru beze sarıp
Su diye somurdu
Gidin dedi anaları- dönmeyin düşmanı kovmadan geri
Ya şehit olun ya gazi
Kovmadı mı kınalı kuzular kara bulutları-düşmanı
Telisten uydurma ottan elbise giyip kovdu
Dökmedi mi kirinizi denize
Aç susuz kaldı, çamur- çarık yedi
Yine de korudu yurdunu
Cumhuriyeti kurup
Bağladı ay yıldızla al bayrağımı öküzünün boynuzuna
Toy kurdu Ulus’ta
Dün oldu bunlar unutmadık
Ektiğin ayrık otları yeşerdi diye sevinme
Biz Tarı’mızdan bildikte su verdik
Boğmaksa niyetiniz bizi
Yerimiz yurdumuzdaysa gözünüz
Sökülür otunuz, kökünüz
Afrika-Amerika-Avrupa- her nereyse başınız
Çok şükür! bizde Yunus soyundanız

Unutmadık
Sakarya’nın kan aktığını
Yemen’i Trablus’u, Balkanlar’ı
Unutmaya vakit mi var…
Şehitlikte açan Bosna’lı kelebeği-çiçegi
Afganistan’ı- Karabağ’ı- Yakınım Irak’ı
Kardeşlerimizdir Filistin’in çiçekleri
Kan döken yobazsa- hainse kime hizmeti?
Geçelim bir aynanın karşısına
İste
Uşaklarınıda alalım aramıza
Bir koluna sen gir bir koluna ben
Bildiğin gibi yaşam içinden
bakalım yüzlerimize

Çok gördük
Ölen yerine soyan öper elini anların
Diz boyu çirkef
Üstümüze sıçradı
Bataklıklar yarattın önce
Sonra ilaçla kurutmak işin
Tabi kurutmaksa niyetin! ...
Aldanık sanma bizi
Sayrı da değiliz
Şıngırdak gürültünüzden sağırlaştık da biraz
Birbirimizi anlamaz olduk.
Geçecek bunlar, geçer elbet
Çaresizken, çarık giyerken vatan kurduk
Şimdi Türk Yıldızlarımız var
Hallac gibi atarız düşlerinizi
Biz uyandık- şafak sökeli çok oldu
Atamızdır, buyurdu bize Mustafa Kemal
Kız kızan açtık gözlerimizi
Anımsayın- vurun başınızı kara düşlerinize
Çokca döktünüz kan- kin- irin
Bir de bizi mecbur etmeyin
Küçük mavi dünyamız
Kızıp- döl kurutup-lanetlemesin sizi

Bölüşürüz biz, adetimizdir varımızı- yoğumuzu
Bölüşürüz tadımızı- tuzumuzu
Acılardan- kanımızdan kök saldık bu can yurda
Toprak olduk kendimize
Bir buna biriz ölümüne
Yardımlaşırız imeceyle işte emekte
Komşumuz açken uyuyamayız
Yaşarız da ondan biliriz
Bölüşmektir sebebi gülüşün
İşte bu yüzden
Diyeceğim o ki sana
Bırak börtü böcek silahları
Yel sel olup sizi de vurur
Bombalarınız yerine
Yağmurlar yağsın-gökkuşağı açsın
Kar yağsın üşüyelim- nasılsa bahar gelir- yaz olur
Bir dalı eğersen bin dal ırgalanır
Bırak büyüsün candan yana ne varsa
Tanrı’m yarattı. Bırak
Büyüsün
Büyüsün Mehmetler’ de
Kaldır kara gölgeni
Gökten al almalar düşsün
Bütün dünya balaları gülüşsün

© Ildız