Yanar Döner Şiiri - Ayşe Uçar

ben durağan
çayır başında oturan gamlı baykuş
kedimse kuduruk
durmadan atraksiyon peşinde
koltuktan koltuğa pencereden pencereye
neyin peşinde
çözemedim

huzursuzluğu
belki de benim durgunluğumdan
genelde hep köşesinde yatar
iri bal gözleriyle beni adım adım
uzaktan izler

bense yerinde
duramayan huysuz kaknem
alışık değil hayvan ne yapsın
ters bişiler var diye düşünmüş olmalı
benim yerime kalkıp oradan oraya zıplayarak
eski günleri hatırlatıyor olmalı
bana

ama yok yemezler
ben bir süre daha kaygısız duvar
yerinde yosun tutan taş olmaya niyetliyim
kendimi şarj etmenin başka yolu var mı
bilmiyorum

kediciğim sabret biraz daha
anneciğin uçak modunda dünya’ya kapalı
kedi videolarını açayım
sen biraz kendi cinslerini seyret
oyalan

bense
biraz dolum aşamasına geleyim
söz gece gündüz demeden yine koşturup
sana bol bol seyredecek eğlentili
manzaralar sunarım
eh...
şimdi o pofuduk yanaklardan
bal gözlerden ballı bademli bir öpücük
alayım müsaadenle

ne!! yok mu
o zaman git başımdan huysuz zıpır
yok! yok! gidemezsin zorla öpecem işte
Tarkan gibi

"oynama şıkıdım şıkıdım
oynama şıkıdım şıkıdım
oynama şıkıdım şıkıdım
ah! yanar döner a-acayipsin"

yok ya vazgeçtim
bana sökmez bu meditasyon halleri
vazgeçtim kediciğim
-vazgeçtim

-rahatla

................

12092024
09:00