Yanar Ayna Şiiri - Zafer Çeçen

bir çift gözdü, bana bakıyordu
bir orman ölçüsüzce yanıyordu
bendeyse durum biraz farklıydı
belki bir sıcaklıktı gözlerim
en fazla bir anız yangını, kontrol altında

bir denge arıyordum bu duruma
oysa kaygan birşeydi eşitsizlik
kayıyordu ayaklarım her adımda
kaygan birşeydi
ve düşüyordum sonunda
tam da bunun bir eşitlenme olduğunu sandığımda
bu kez kocaman bir şey halinde
dikiliyordu eşitsizlik karşıma
kocamandı ve çullanıyordu üzerime
kocamandı, eziliyordum altında
kocamandı ve kaygan
ve onu arardı gözlerim böyle anlarda
bakardımki yangın yerli yerinde durmakta

yangın deyince itfaiyeci gelir ya akla
itfaiyeci oluyordum ben de o anda
bitmesinden korkuyordum ormanın
tek bir ağaç kalmamacasına
(bir orman bu hızla yanarsa)
ve söndürmeye çalışıyordum ki yangını
kalleş bir ayna, dikilip karşıma
''bu yangın sönerse ne yaparsın''
diye soruyordu bana

böylece yangın
varlık nedenime dönüşüyordu bir anda
ve birşeyler olmaya başlıyordu bana
birşeyler değişiyordu
işte... bencilim uyanıyordu

bu kezde
sönmesinden korkuyordum yangının
ve körüklüyordum yangını
körüklüyordum durmamacasına
körüklüyordum bütün olmalarımla
daha fazla
daha fazla
daha....
yani korkunç birşey oluyordum sonunda

gerçekte istediğim
kontrolümde olmasıydı yangının
ve yalnızca benim
alevler boyumu aştığında
söndürüyordum yangını biraz
cılızlaştığında körüklüyordum yeniden
oynuyordum yani
oynuyordum hoyratça
oynuyordum baş döndüren bir hızla
ve kaygan birşeydi bu hız
tüm görüntüler netliğini yitiriyordu bu hızda
ve kaygan bir hazza dönüşüyordu dünya

bilmiyorum kaç zaman önceydi
kaç zaman korkunçtum ben böyle
birgün, birden bire
ne bir orman vardı ortalıkta
ne yangın
ne itfaiyeci
yok oldu hepsi bir anda
zaten yokmuşcasına

birgün bir çocuk
yitirdi tüm oyuncaklarını
bir başdönmesi hızında
çocukluğuda vardı aralarında

kaç zaman önceydi
kaç zaman geçti bilmiyorum
bugün, belkide barınamadığı için
hiçbir fotoğraf cüzdanımda
bir yangından kurtarılamadığı belli
kenarı yanık bir fotoğrafı
taşıyorum hafızamda

ne zaman bakmak istesem o fotoğrafa
cüzdanımda hazırdır bir ayna
ne zaman baksam o aynaya
yanar ayna
ne zaman bir yangın görsem
içinde bir ayna
bir ayna
ki, yangından kurtarılamamış
bir çift göz kıvamında
bana bakmakta
bir ayna
ki, sırrında bir itfaiyeciyi barındırmakta
kendine yenilmiş bir itfaiyeci
hapsolduğu bir yansıda
yıllardır bir aynayı parçalamakta