YANANLARIN ARDINDAN
Gökyüzünün yırtılan, en karanlık yerinden
Yağmur oldum ağladım, kendi içime aktım
Titreyen mum alevi, rüzgarda savrulurken
Ateşlerin koynunda, korkudan dona kaldım…
Alev sardı dört yanı, duvar oldu kapılar
Gökyüzüne yükseldi, karayılan dumanlar
Madımak Oteli’nde, yanıyordu insanlar
Birbirine karıştı, acı dolu çığlıklar…
Suskun kaldı türküler, kırıldı artık sazım
Yakılmış her ozana, duvarda çivi çaktım
Temmuzun ikisinde, unutulmaz bu acı
Küller yağdı Sivas’ta, insanlıktan utandım…
Sedat Erdoğdu
Kayıt Tarihi : 29.8.2023 11:16:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!