Yanan Düşler Şiiri - Ender Günçelik

Uçurumlar benim
Sen gidip ektiğin hasret tohumlarından
Büyüttüğün çiçekleri topla
Ne de olsa ölümlerdeyim

Yolların ulaşamadığı yerlerde
Gizlenip, sessizliklere bürünürken
Ben kalabalığın içinde, yalnız
Boğuşuyorum gürültülerde

Canımın sıkıntıları da geçmiyor
Artık halsizliğim yorgunluktan
Senle öldürdüğüm gecelerin sonlarına doğru
Üşüyor hala ellerim sensizlikte

Yokluksa bunun adı evet,
Belki de yokum karanlığında
Işıltılı dünyalarına paydos diyeli
Ay ışığı bile küstü kollarıma

Odamın karanlığı yansıyor içime
Ellerim soğudukça yanıyor düşlerim
Gelmediğin duraklarda yokluklar
Evet yokluklar büyütüyorum sensizlikle…