Yanalım Şiiri - Şafak Özdemir

Sen, düşlerimin içinden çıkıp geldin ansızın.
Yarı hayal, yarı gerçek.
Hiç sormadın adını.
Tutmadım ellerinden.
Öpmedim dudaklarından, ayak bileklerinden.
Ama yinede sevdim seni.
Tutkuyla sevdim,
Asice sevdim.
Olmadı!
Uzun kirpiklerini,
Küçük ellerini,
Yeşil gözlerini sevdim senin.
Olmadı!

Hava,lavanta kırmızı yine.
Rüzgar kırmızı,
Sevda kırmızı.
Gel bebeğim, otur şöyle karşıma.
Bırak aksın duyguların bakışlarına.
Tutuşsun kirpiklerimiz,
Yanalım!

Şimdi aşkı damıtmanın zamanıdır dudaklarda.
Bırak yanalım, gecenin huysuz maviliğinde.
Yanalım, Nevruz ateşleri gibi dağlarda.
İki küçük can, bir kıvılcım,
Yanalım!