Yanaktaki İz Şiiri - Gülay Zıhna 2

Hayallerimde yaratmışım seni,
Bilmeden, dokunmadan
Sadece yüreğimde hissederek
Tıpkı yaradana inanmışlığım gibi,
İnanmışım işte.
Kış, boran, fırtınadan
Şiddetinin yangınlarından geçip
Bir bahar sabahı yaratmışım senden
Bahar demişim masumiyetine
Demişim işte....
İçimdeki bütün hazineleri sermişim de önüne
Bilememişim işte, hazine yürekteki akiste
Çırılçıplak kalmış üşümüşüm bazen
Utanmışım en çok
Sevdadan utanılır mı?
Utanmışım işte
Ama yine de sanmışım ki,
Bizim dilimiz başka
Konuşur dururuz yalnızlığımızda
Sanmışım gökkuşağını yaratırız
Bir dokunuşumuzla
Sanmışım ki yangın günler geçer
Yangın yürekte oldukçe
Sanmışım işte....
Şiirlerde anlatmışım seni,
Ki sonsuz olsun yüreğin
Yayılsın evrene usulca,
İstemişim ki sen böylece hiç yok olma.
Kızmış, isyan etmiş, gelmiş, gitmişim de
Biad etmişim bir bakışına
Hiç kaybetmemişim dudağımdaki tebessümü
Gözlerimdeki ışıltıdan, bir damla yapmışım seni
Saklamışım,ağlamamışım bile yokluğunda
Yeter ki, düşme, kaybolma, yok olma diye
Gökyüzündeki bulutlara çizmişim hayalini
Ama onlarda kaybolmuş ufukta
İşte o zaman çocukça korkmuşum
Korkmuşum işte.
Sonra bir gün bir bakmışım
bir bahar gününde bulduğumu sandığım
Diğer yarımda
Ben hiç yokmuşum
Yokmuşum işte.
Kaybetmişim yüreğe inancı
İstemişim ki yürek kirlensin
Namerde bile sarılmak isteyen yürekten geçmişim de
Sırf yanaktaki ize kıyamamışım
Kıyamamışım işte....