Yanağımda Kan Damlası Şiiri - Saffet Çakır

Pencereme vuran rüzgar
içimde tarifsiz bir mevsim var.
Masum yüreklere konar kırlangıçlar
dağların yamaçlarına düşer kardelen
sinesinde buzulları eriten
içime batan hercai diken.

Adaleti ben mi sağlayacağım ?
yanağımda kan damlası
yoksa bir kuytuda ağlayacağım.
Adalet çölde su, gecede güneş
şu uzanan kirli elmi güneşi karartacak
güller gonca iken yağmur var iken
aklıma saplanmış bu hercai diken.

Ninemin yüzünden ay doğardı
elleri buğday kokardı
Dedem savaştan yeni dönmüş
ayaklarında çarık
derisi yarık yarık.
bakışları kara bulutları titretirdi
göğsünde büyütmüş bir memleketi

Şimdi fırsatçılara düştü buğday tarlası
kara kargalar yeri eşeliyor
çaylaklar pusuda vakit gün ortası
insan insanın kanına talip
bulunurmu insanın hası
yanaklarımda kan damlası...

Ey hükmünde yaz biten Rabbim!
Çakalların pençesinde aslanlar köle
bir yağmur damlası düşmedi çöle
ne olur sevgili bir şeyde sen söyle!