Yan Pınar Şiiri - İbrahim Çelikli

Yanbunar

Söğütlü Dalmehmetin böğrülcesine,
Hasançeşme Dıngıdığın bağına, bahçesine
Günsüz sadece sürü ilaçlama
-kene, üvez için keçilere asfinikli- banyosunu
Yeniçeşme, Pöfrenk, Akçeşme
anca önündeki hatılı doldururdu
gün geldi dolduramaz oldular
gün geldi unutuldular

ne sen ararsın Çataltepe Güneyindeki çeşmeyi
ne Davulluyu, ne Hasan Çeşmeyi ne Söğütlüyü,
ne Yanbunarı, ne Günsüzü
ne karşı Çeşmeyi, ne Gökdereyi,
ne Yenisuyu, ne Akçeşmeyi, ne Pöfrengi
ne de onlar unutur gelip geçenleri
yadeder suyunu içenleri
sana ova kuyularından su çektirmediler ki

hiç biri suyunu esirgemez,
ne çoban sürülerinden
ne konan göçen yörüklerden
ne de bir Tanrı Misafirinden
çam sakızı, çoban armağanı
esirgemez izzet-i ikramını

ama her gelip-geçene seni sorar “nerde bu! ”
her zaman ki gibi
şiril-şiril doldurur hatılını
ıslatır bataklığa çevirir bazar yolunu
öfkeli akar da Yanbunar,
dönüp bakmazsın
el sallamaz, durup suya kanmazsın