Yan Ki Yol Alasın..! Şiiri - Sevil Kutlu 2

Yanıyor gönlüm yitik sevdalarımın arkasında...
Bu yaşa kadar kaybolmuşluğun acısı,
sancısı var gönlümde...
Bu sancı yakar beni!

Bu sancı yakar beni,yakar benliğimi...
Düğüm düğüm olmuşum,
Deryalarda çöz beni!
Liğme liğme olmuşum,
Bu ateş yakar beni...

Oysa ki gökyüzü yine eskisi gibi parlak,
Yıldızlar yine eskisi gibi kor..
Değişen benim,benliğim!

Kaybolmak istiyorum sevdamın gönlünde...
Bunca yıldır hep boşlukta kaybolmuşluğun yaraları sinemde...
Artık hep O'na doğru uzatmak istiyorum ellerimi
Sadece O'nun için yanmak istiyor kalbim...
O'na doğru yol almak istiyor ayaklarım...
Dolana dolana da olsa,tökezleyerek de olsa...

Öyle bir heves,öyle bir yangın ki!
Yakıyor ama yıkmıyor!

Doğmaya başladım galiba sevdamın gönlüne....
Yan diyor gönlüm,sadece O'nun için yan!
Yan gönlüm benliğimle beraber yan!
Yan ki yol alabilesin!