Yan Cehennem Kafiri Şiiri - Zeki Günay

Fani dünya halini, han etmiş insan,
Din ayrılmış kalplerden, dilde kalmış lisan.
Aradığın kişi kim, gör ki onu san,
Yan cehennem kafiri, yakmak için yan.

Sivri dişli ağızlardan köpükler akar,
Afgan beşer olmuş, Arabistanı yakar.
Kabeden Türkiye'ye asabın bakar,
Yan cehennem kafiri, yakmak için yan.

Dünya; insanları, aşikar kaplamış,
Kalplere imkansızlık oku saplanmış.
Malukat gelmiş, imamları sallamış,
Yan cehennem kafiri, yakmak için yan.

Hakiki kullar, kendini hakka bağlar,
Yerler kuru, insan yeşerir, gök ağlar.
Kabe örtüsü, taşını yosun bağlar,
Yan cehennem kafiri, yakmak için yan.

Ararsın bulunmaz, lakin geçer yandan,
İmanı zayıf olan, göremez candan.
Müminin rengi, hem çamurdan hem kandan,
Yan cehennem kafiri, yakmak için yan.

Kul kaçar kullardan, dilde yalan dolan,
Kimler gidici dünyadan kimler kalan,
Acep kimler kimin karşısında duran,
Yan cehennem kafiri, yakmak için yan.

İnsan kendini, mal servete kul etmiş,
Gözü görüp kör gezen, masumu ezmiş.
Kimi doğru kimi yanlış yolda gezmiş.
Yan cehennem kafiri, yakmak için yan.

Şeytanı dost eden, mümine küfreder,
Sarar bedeni kefen, toprak reddeder,
Haram sofrasında, kimler oruç eder,
Yan cehennem kafiri, yakmak için yan.

Doğru söylersen ya zindanın ya sürgün,
Eğri olan direk kime göre düzgün.
Kimler mutlu bu dünyada kimler üzgün,
Yan cehennem kafiri, yakmak için yan.

Kul Zeki sözünü, kim inanır dışlar,
Kimler bağrına basıpta kimler kışlar.
Kimler sever kimler sever gibi mışlar,
Yan cehennem kafiri, yakmak için yan.

ŞAİR YAZAR= ZEKİ GÜNAY